امید برای اصلاحات با روی کار آمدن رئیسجمهور حسن روحانی در سال ۹۲ و آزادی دهها شخصیت سیاسی مخالف و فعالان حقوق بشر شدت گرفت. بااینوجود، حق آزادی بیان، انجمن، تجمع صلحآمیز و حق حرکت مدافعان حقوق بشر همچنان بهصورت گسترده نقض میشود.
مدافعان حقوق بشر و روزنامهنگاران بازداشت زندانی و در دادگاههای ناعادلانه محاکمه میشوند. فعالان حقوق بشر بهصورت مداوم تهدید به مرگ میشوند، مورد آزار و بازداشت خودسرانه قرار میگیرند، به آنها حق آزادی به قید وثیقه داده نمیشود و یا برایشان وثیقههای سنگین تعیین میشود. مدافعان حقوق بشر همچنین تحت نظارت سیستماتیک هستند و خانوادههایشان مورد هدف قرار میگیرند. روزنامهنگارانی به خاطر انتقاد از حکومت به شلاق متهم شدهاند.
آزار و اذیت قضایی یکی از تاکتیکهای رایج برای ساکت کردن فعالان حقوق بشر و صداهای مستقل است. اتهامات مبهم «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، یا «محارب» بسیار مورد استفاده قرار میگیرند. بسیاری در غیاب وکیل خود و بر اساس «اعترافات» تحت شکنجه محکوم میشوند. در تعدادی از پروندهها هدف قرار دادن مدافعان حقوق بشر ظاهراً به خاطر اعتقادات مذهبی واقعی یا فرضی آنها صورت گرفته است.