#ایران

با روی کار آمدن رئیس‌جمهور روحانی در سال ۹۲، امید برای اصلاح سیاسی قوت دوباره گرفت و ده‌ها شخصیت سیاسی اپوزیسیون و مدافعان حقوق بشر از زندان آزاد شدند. بااین‌وجود، نقض آزادی بیان، حق مشارکت  و تجمع صلح‌آمیز و حق آزادی حرکت همچنان به‌صورت گسترده نقض می‌شود. 
مدافعان حقوق بشر و روزنامه‌نگاران دستگیر و بازداشت شده و در دادگاه‌های ناعادلانه مورد تعقیب قرار می‌گیرند. مدافعان حقوق بشر همچنان تهدید به مرگ می‌شوند و تحت  آزار، دستگیری خودسرانه و بازداشت هستند. به آنها اجازه آزادی به قید وثیقه داده نمی‌شود یا برایشان وثیقه‌های سنگین تعیین می‌شود. مدافعان حقوق بشر تحت نظارت سیستماتیک هستند و اعضای خانواده‌شان مورد هدف قرار گرفته می‌شوند. روزنامه‌نگاران تنها به خاطر نقد حکومت حکم شلاق گرفته‌اند.

آزار و تعقیب قضایی یکی از رایج‌ترین شیوه‌های ساکت کردن مدافعان حقوق  بشر و صداهای مستقل است. اتهامات مبهم «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام» یا «محاربه با خدا» بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند. بسیاری در نبود وکیل و بر اساس «اعترافات» تحت شکنجه محکوم می‌شوند. در مواردی، مدافعان حقوق بشر ظاهراً به دلیل وابستگی مذهبی حقیقی یا ظاهری‌شان مورد هدف قرار می‌گیرند.

مدافعان حقوق بشر زندانی مورد بدرفتاری قرار می‌گیرند به انفرادی منتقل می‌شوند از درمان پزشکی و دیدار با خانواده محروم می‌شوند و تحت شکنجه و فشار به اتهامات اعتراف می‌کنند.