#ناپدید شدن اجباری

طبق اساسنامه روم دادگاه جنائی بین‌الملل، که در ۱۰ تیر ۱۳۸۱ اجرائی شد، «ناپدید شدن اجباری» وقتی‌که به‌عنوان بخشی از حمله گسترده و سیستماتیک، مردم غیرنظامی را هدف قرار دهد، جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود؛ بنابراین مشمول گذر زمان نمی‌شود. در ۲۹ آذر ۱۳۸۵ مجمع عمومی سازمان ملل، کنوانسیون بین‌المللی حمایت از تمامی اشخاص در برابر ناپدید شدن اجباری را پذیرفت. 

معمولاً ناپدید شدن اجباری دلالت به قتل دارد. قربانی درین موارد ربوده، به‌صورت غیرقانونی بازداشت شده  و معمولاً در هنگام بازجویی شکنجه و  کشته می‌شود و جسد او نیز  پنهان می‌شود. معمولاً قتل پنهانی انجام می‌شود و برای جلوگیری از کشف جسدان را دور می‌اندازند. تا فرد به‌طور کامل محو و ناپدید  شود. به دلیل عدم وجود مدرک مبنی بر مرگ قربانی، طرف مرتکب قتل این جنایت را به‌راحتی انکار می‌کند.